اثرجایگزینی مجدّد مایعات بر بازیافت شاخص‌های عملکردی قلب و توان بی‌هوازی کشتی‌گیران مرد باشگاهی

چکیده هدف: با توجّه به وجود اطّلاعات ‌اندک در مورد بازیافت فاکتورهای عملکرد جسمانی و قلبی در فاصلة زمانی بین وزن کشی رسمی کشتی تا اوّلین مسابقه به دنبال کاهش وزن حاد در این تحقیق با شبیه‌سازی شرایط وزن کشی رسمی کشتی، تأثیر جایگزینی مجدّد مایعات به دنبال آب‌زدایی حاد، بر فاکتورهای توان بی‌هوازی، برخی شاخص‌های عملکرد قلب و همچنین مقدار هماتوکریت و ­آلدوسترون پلاسما بررسی شد. روش‌شناسی: 36 پسر کشتی­گیر ­نخبة رشته آزاد (قد: 32/6±33/174 سانتی متر، وزن: 26/15±53/79 کیلوگرم، سن: 83/3±66/22سال)، به طور­ داوطلبانه در قالب دو ­گروه ­کنترل و تجربی در طی دو روز متوالی در این تحقیق شرکت کردند. صبح روز اول (وضعیّت پایه)، پس از صرف صبحانه استاندارد (پس از ناشتایی)، ارزیابی عملکرد قلبی (کاردیواسکرین)، خونگیری و آزمون رست انجام شد. سپس، بین­ساعت12 تا ­16، آب‌زدایی (27/0±48/1درصد وزن ­بدن) انجام شد و در ساعت 16، کاردیواسکرین و خونگیری تکرار شد. در ادامه جایگزینی مایعات تا ساعت24 انجام شد و صبح روز دوم نیز کاملاً مشابه روز اوّل بود. آلدوسترون به روش الایزا و هماتوکریت به روش میکرو هماتوکریت‌ اندازه‌گیری شدند و همچنین برای مقایسة داده‌ها از آزمون‌ اندازه‌گیری مکرّر (آزمون تعقیبی بونفرونی) و تی همبسته، با سطح اطمینان 05/0 استفاده شد. نتایج: فاکتورهای توان بی‌هوازی (اوج، حدِّ اقل و میانگین توان) در بین صبح روز اوّل و دوم، تفاوت معنی‌داری نداشتند. در بقیّة شاخص‌ها نیز، فقط در گروه تجربی به جز در مورد برونده قلبی و زمان مرحلة پیش تزریقی (شامل حجم ضربه‌ای، تواتر قلبی، کار قلب چپ، حاصل ضرب دوگانه، فشار خون سیستولی و دیاستولی، زمان تزریق بطن چپ و همچنین سطوح آلدوسترون و هماتوکریت) تفاوت مشاهده شده در بین دو وضعیّت آب‌زدایی و پایه و همچنین وضعیّت جایگزینی مجدّد مایعات و آب‌زدایی، معنی‌دار بود (05/0>P). نتیجه‌گیری: عملکرد قلب در آب‌زدایی حاد، تغییر می‌کند؛ ولی توان بی‌هوازی، بدون تغییر می‌ماند. تغییرات مذکور، با جایگزینی مجدّد مایعات در فاصله بین وزن کشی رسمی کشتی تا اوّلین مسابقه، اصلاح می‌شود که حاکی از کافی نبودن فاصله زمانی رسمی برای فراهم شدن زمینه منع از اقدام به کاهش وزن حاد، می‌باشد.